Op de telefonisch binnengekomen vraag of het museum belangstelling had voor een bloedputje moesten we in eerste instantie het antwoord schuldig blijven. We wisten niet eens wat dat was. Het had in Van Dale moeten staan tussen bloedpudding en bloedraad. Maar daar stond het niet.

Onze nieuwsgierigheid was gewekt en een telefoontje met de 'aanbieder' bracht alvast enige helderheid. Het putje was nog ter plekke te zien in het koetshuis van een half gesloopt huis in Hillegersberg. Eenmaal bij het gemetselde ronde gat in de vloer werd het allemaal duidelijk. Hierboven werd een te slachten beest vastgezet om het vervolgens de hals door te snijden; de put ving het bloed op. Het museum wilde de put graag hebben, maar verwerving van wat eigenlijk een 'gat' is, riep vragen op. Hoever rondom moest er worden uitgezaagd, en hoe diep, hoe vervoer je een put?

Inmiddels is het bloedputje in de verzameling opgenomen. De verwerving laat opnieuw zien dat het museum zich niet alleen met de geschiedenis en cultuur van de grote stad bezighoudt, maar ook met de gebruiken en gewoonten in de(geannexeerde) dorpen van Rotterdam.