Als er één type speelgoed is dat als verantwoord wordt beschouwd, is dat wel constructiespeelgoed. Vanaf 1837 ontwikkelt de Duitse pedagoog Friedrich Fröbel houten bouwdozen als lesmateriaal voor kinderen van 3 tot 7 jaar. Kleuters ontdekken met deze ‘speelgaven’ de eigenschappen van bal, cilinder, kubus en prisma. Ze kunnen figuren leggen en driedimensionaal bouwen met verschillende blokjes. Een handleiding verschijnt in 1904 onder de titel ‘De Kindertuin’. Deze stelt dat de methode van Fröbel “navolging, fantasie, kunstzin en vooral arbeidsvermogen” bevordert.

In de loop van de tijd wordt de methode steeds verder verfijnd. Zo bedenkt mejuffrouw Henriëtte Kriebel (1869-1921), directrice van een Rotterdamse Fröbelschool, deze blokkendoos als de ‘Tweede gave B’. De onderste laag bestaat uit vier kubussen, maar de bovenlaag is anders dan in alle andere kistjes: hier liggen vier uitgeholde kubussen met in het midden twee halve cilinders. “Hoeveel nieuwe doozen wij nu reeds hebben, toch is ook deze gave zeer goed bruikbaar en ik heb ze voor mijne leerlingen dadelijk besteld”, schrijft ‘De Kindertuin’ enthousiast.