Lange tijd stond de schoonmaak van het huis dagelijks op het programma. In de huiskamer bedekte de kachel alles met een laagje stof en roet. Elke dag moesten huisvrouw en dienstbode aan de slag om met borstel, schuier, veger en blik het ergste vuil te verwijderen. Het vloerkleed was het moeilijkst schoon te houden. Vrijdag was Kamerdag – dan kreeg de huiskamer een grote beurt.

Alle meubels gingen naar de gang en het vloerkleed werd naar buiten gesjouwd. Met de mattenklopper sloeg de dienstbode stof en zand uit het kleed, haar rug zorgvuldig naar de wind gekeerd. Binnen werd de vloer geveegd, afgenomen en in de boenwas gezet. Was dat werk gedaan, dan werd het vloerkleed weer naar binnen gebracht, uitgerold en op z’n plaats geschoven. Tot slot werden de meubels afgestoft en terug in de huiskamer geplaatst.

Geen wonder dat de stofzuiger snel een plaats in huis veroverde. In 1962 had maar liefst 93% van de Nederlandse huishoudens er een. Toch kreeg de eenvoudige mattenklopper eind jaren zeventig sterrenstatus – en wel als logo van het Simplisties Verbond. Namens dit fictieve verbond streefden Kees van Kooten en Wim de Bie in hun satirische tv-programma naar soberheid en overzichtelijkheid. ‘Lulkoek’ (hún woord) werd bestraft met de mattenklopper.