In mijn blogs heb ik al eerder aandacht besteed aan de Sambalman; de Rotterdammer die zijn zelfgemaakte sambal verkoopt bij cafés en terrassen in de stad. Vorige week had ik weer met hem afgesproken, maar niet om een van zijn diverse smaken pittige smaakversterkers te kopen. We troffen elkaar dit keer op de publiekstribune tijdens een zitting van de gemeenteraad.

In het centrum van Rotterdam is namelijk vanaf 1 november 2017 een ventverbod van kracht. Het ventverbod is ingesteld nadat winkeliers in het centrum hadden aangegeven dat het winkelend publiek veel last heeft van opdringerige verkopers van bijvoorbeeld energiecontracten en telefoonabonnementen. Een ventverbod lijkt een eenvoudige oplossing voor dit probleem.

Toch is  zo’n verbod een lastige klus voor de handhavers. Want hoe moeten zij optreden tegen venters als de ijsschaafverkopers en de Sambalman? Verkopers die niet voor overlast zorgen, maar het straatbeeld juist verlevendigen en waar veel Rotterdammers graag wat kopen.

Een volledige controle over de openbare ruimte zonder oog voor dit soort straatondernemers, in feite cultureel erfgoed van de stad, zou kunnen leiden tot een eenvormige en saaiere binnenstad. De Sambalman heeft nog  geluk, want veel cafés op zijn route zitten buiten het centrum en hij maakt zijn rondes vooral als de winkels dicht zijn.  

Ik doe hier een dringende oproep aan onze handhavers om authentieke straatverkopers als het cultureel erfgoed van Rotterdam te beschermen. Wij zien de Sambalman als een actief collectiestuk dat in de stad behouden moet blijven! Iedereen die de Sambalman mist bij het uitgaan en hard toe is aan een nieuwe pot sambal kan contact opnemen met ons. Wij geven dit door aan de Sambalman die je uit de brand en aan hete Rotterdamse saus helpt!

Nicole van Dijk, curator 
Programmaleider hedendaags erfgoed en participatie