Wie aan Rotterdam denkt, denkt aan de Fanny Hat

In de jaren vijftig is Grabo de grootste hoedenfabriek van Nederland. Aan de Allard Piersonstraat zijn de kantoren, magazijnen en showrooms gevestigd. Ook vindt hier de totale productie plaats: van het gieten van de mallen tot aan de modieuze afwerking van de dameshoeden. Een van de vele machines is deze hoedenpers. Twee mensen (de voor- en achterman) bedienen de machine. Zij trekken het voorverwarmde vilt over de aluminium vorm en persen dan met de voetpedalen de vorm in de contravorm. Het is zwaar en lastig werk: de vormen moeten precies de juiste temperatuur hebben en het trekken van het hete vilt vereist kracht en vaardigheid. Dan wordt in 30 tot 45 seconden de hoed geperst.

Grabo verkoopt zo’n 500 verschillende modellen aan grootwinkelbedrijven. De beroemdste hoed is de Fanny Hat, genoemd naar Olympisch kampioene Fanny Blankers-Koen. Het eerste model is gelanceerd in 1949; binnen het jaar gaan ruim 200.000 van deze jeugdige hoedjes over de toonbank. Elk jaar verschijnen er nieuwe modellen, die door filmsterren als Anne Crawford, Danielle Durieux en Joan Rice aan de vrouw worden gebracht. “Wie aan Rotterdam denkt, denkt natuurlijk aan de Fanny Hat”, stelt het vakblad voor de hoedenbranche in 1952.

Ondanks dit succes lukt het niet om jonge meisjes aan een hoed te wennen. In de jaren zestig verdwijnt de hoed uit het modebeeld en daalt de omzet van Grabo. Niet de modieuze hoeden, maar uniformhoeden en kerkhoedjes vormen daarna de hoofdmoot – tot het bedrijf in 1996 zijn deuren sluit.