Nog voor de toetreding van Bulgarije tot de Europese Unie (in 2007) komen er Bulgaarse arbeidsmigranten naar Rotterdam. Onder hen een net afgestudeerde BA Business Administration met nauwelijks perspectief op de Bulgaarse arbeidsmarkt. Zijn moeder werkt in Nederland om zijn studie te kunnen bekostigen en hij besluit om haar achterna te reizen.

Maar net als in eigen land is het voor hem moeilijk om werk te vinden. Hij komt in aanraking met de Rotterdamse Pauluskerk, waar de Straatkrant wordt verspreid. Voor Bulgaren op dat moment de enige legale manier van werken, een kans die hij aangrijpt. Vanaf daar begint zijn klim op de carrièreladder. Vanwege zijn goede sociale vaardigheden, brede netwerk en betrouwbare reputatie wordt hij de eerste Bulgaar in dienst van de Straatkrant. Hij onderhoudt de contacten met de steeds groter wordende groep Bulgaren in Rotterdam, signaleert problemen en probeert deze op te lossen.

Hij kan echter niet voorkomen dat door de opkomst van concurrerende straatmagazines, zoals het door Bulgaren uitgegeven Straatjournaal, de rol van de Rotterdamse Straatkrant steeds kleiner wordt en de krant uiteindelijk wordt opgeheven.

In 2013 deelt hij dit verhaal met Museum Rotterdam en helpt het museum om een reünie te organiseren voor vroegere en huidige Straatkrantverkopers. Voor de tentoonstelling Rotterdammers en hun stad volgt Museum Rotterdam hem opnieuw.

Irene van Renselaar, curator