Gesina Boevé (1881-1958) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. Ze was een van de weinige vrouwen die lid waren van Rotterdamse kunstenaarsgroepen als R 33, exposeerde regelmatig en kon van haar werk leven. Uit haar werk komt ze naar voren als een religieus geïnspireerde en sociaal geëngageerde vrouw.

Branco van Dantzig (1870-1942) was decennia lang werkzaam als zang- en spraakpedagoge in Rotterdam. Ze heeft enorm veel betekend voor kinderen met spraakmoeilijkheden en staat bekend als ‘Moeder der Nederlandse Logopedie’. Branco hield praktijk in haar woning aan de ‘s-Gravendijkwal in het Oude Westen. Zij werd in 1942 in Auschwitz vermoord.

In 1998 werd vlakbij haar oude adres het Branco van Dantzigpark geopend. Tegen een gevel zijn een plaquette en een grote portretfoto van Branco bevestigd. Heeft Gesina deze foto als voorbeeld gebruikt of heeft ze Branco, die in 1935 naar Amsterdam verhuisde, misschien zelf ontmoet? We weten het niet, ook niet de aanleiding om haar te schilderen. Misschien heeft Gesina op eigen initiatief haar willen eren met dit portret. Het portret zal in bezit zijn geweest van Branco, want het is na de oorlog door een familielid aan het museum geschonken.