Cornelis Jamin vestigt zich in 1878 in Rotterdam als koek- en banketbakker. Al snel breidt hij uit met een suikerwerkfabriek en gaat zijn zoetwaar verkopen in eigen winkels. Steeds nieuwe lekkernijen komen er uit de fabriek in Crooswijk: boterletters, bitterkoekjes, kattentongen, flikken en later ook (dubbeldikke) ijsjes om je vingers bij af te likken.

Jamin is een snoeppaleis voor kinderen en een goedkope vervanging van de banketbakker voor middengroepen. Winkelruiten dragen de naam ‘CJamin’ in sierlijke, gouden krulletters en dat leidt in de volksmond al gauw tot de verbastering ‘sjemin’. Dit enigszins gehavende winkelblik dateert uit 1960, als het bedrijf zijn hoogtepunt beleeft.

Maar wanneer de supermarkt Nederland verovert, verliest Jamin terrein. Het bedrijf blijft alleen producten verkopen uit eigen fabriek; populaire ‘candybars’ liggen er niet op de plank. Ook weigert de fabriek bijvoorbeeld ijs te verkopen aan Albert Heijn. In 1985 gaat de zaak failliet, hoewel de merknaam nog steeds bestaat.

Toch stelt dit winkelblik met de 8 pakjes zemelen ons voor een raadsel: ging Jamin in 1960 met zemelen op de gezonde toer? Concurreerde het bedrijf op eigen wijze met de kruidenier? Wie het weet, mag het zeggen!